Sunday, June 10, 2012

Feeling of the First Time Winner


I am a fan of a Sunday Tween show at GMA and I just got lucky one time. :)

June 3, 2012 – Sumali ako sa isang raffle thru FB. The raffle I was talking about is a memorabilia contest from a staff ng Tween Hearts. Since matatapos na yung show naggawa sila ng raffle. In short hindi ako nagdalawang isip na sumali, sayang naman kasi pati libre naman ang internet dito sa bahay. The question is: Anong itinayo ng barkada para kina Bambi at Josh ngayon sa Tween Hearts?. Well, bago ko nasagot yung tanong habang palabas tinanong ko na yun sa kapatid ko. So when I saw the question nasagot ko yun. Pero syempre hindi naman kung sino yung may tamang sagot e yun na yung mananalo.

Kinagabihan lumabas kung sino yung winner ng raffle contest nila. Tinignan ko lang yung account nila gamit yung phone ko tapos nakita ko kung sino yung winner, natuwa ako. First time kong manalo sa ganon kasi kelan lang naman ako sumali sa mga ganong giveaway contests. I was so excited simula nung nalaman kong ipapadala dito yung shirt. Ang ganda nga ng epekto nun e, parang good vibes all the way. Parang ayoko ng matulog kasi gusto ko ng makita yung signed shirt (ang O.A. ko lang diba?!).

This is me with the shirt! Hindi ko siya susuotin kasi baka pag ni-labahan mawala yung mga pirma nila.

The Memorabilia Shirt
I also have yung mga signatures ng mga tweens pero parang sobra na pagka pinost ko pa. Parang daig ko pa yung nagkaroon ng FS sa kanila (FS= Fansign). Kasi sa FS may pangalan then pirma nila, eto shirt ng GMA + may mga pirma nila. In this small thing naibabahagi ng mga tao behind the show kung gano kahalaga yung mga supporters ng show nila. Kaya naman siguro nagtagal yung show nila ng halos isa’t kalahating taon.

This sunday natapos na ang tween hearts. Nakakarelate ako kahit hindi nako tween. The story kasi is all about friends not a love story that goes around the kids / tweens. Yung mga problema nila hindi yung mabigat, well mabigat, mahirap interms of friendship pero hindi bayolente yung show. Well that’s it for this simple yet wonderful experience in my life.

***

Saturday, April 21, 2012

Just Something Annoying


SOMEBODY'S tryin' to be a leader but she's not in the right place. Yes, she's an officer but she doesn't know the real happenings behind the situation of our school mate. Naiinis lang ako kasi ang EPAL niya. She’s a first year student and hindi naman ako ganong kababang tao para makielam sa ginagawa niya at pagsabihan siyang mali yung ginagawa niya. Madali kasi akong maiirita sa taong wala namang alam sa nagnyayari tapos super react ang lola mo. Yes, she’s older than me pero kung isa ako sa mga taong walang pakielam sa iba pagsasabihan ko talaga siya.


Okay, the girl I’m talking about is Manilyn Cusap. She’s a first year student from our campus. 20 years of age according to a friend. Kaya nga siguro siya nag mamagaling kasi she feels like she is one of the seniors and besides newly-elected officer p siya. I think dapat maranasan muna niya yung pinag daraanan ng mga IT at iba pang technological courses (which is 3 years lang) na OJT every summer bago siya mag react ng bongga.


Well, may nag mediate naman sa kumukulong issue na ‘to sa group namin. Thanks to Ms. Joyce kasi nga-nga na siya dahil hindi na siya pwedeng pumalag at kapag pumalag pa siya, patay na!. Isa pang nag palamig eh yung president ng AITS na si Dricks(yieee!). Infairness parang di niya kaklase yung nag-open ng issue na yun.


***

Wednesday, April 11, 2012

A Cleaner Smile


Few days ago, may napansin akong kakaiba sa ngipin ko hindi ko alam kung nau yun so sinabi ko sa nanay ko. Isa lang ang sinabi niya sakin, ‘magpalinis ka nga ng ngipin mo!’. Then I really mean it, seriously. Since matagal na panahon na din naman akong hindi nakakakita ng dentista.


This morning we decided na magpunta na sa nearest dentist here in town. Well, hindi namin siya kilala pero dentista siya. The cleaning process iis na!t was hurtful pero nakakatuwa kasi atlast nalinis na. Ang weird diba? Hindi ako takot sa doktor eh mas takot pako sa taong baliw, lasing at sa taong kahina hinala ang itsura. It felt good that my teeth were cleaned for the first time. The dentist said that cleaning should be done semi-annually, so I must save money for the regular cleaning ng ngipin ko.


I don’t know why I blogged this pero it was one wonderful happening sakin.


Yes, this maybe meaningless to you but it means a lot to me.


Until the next roadtrip friends! 



Friday, April 6, 2012

Good Friday

Late 11 in the morning when I decided to stand up and get moving. Yes it was late my feet rested well from last night’s ‘Alay-Lakad’. We walked together with my sister and my brother’s girlfriend. It was a long way, but it is not the reason for us to get tired. We tell stories along the way, sometimes we crack jokes that led us laughing. Until the time came a woman scolded us, she was not in right thinking (Lukring, they call her). It was the night for pagninilay when we came to Lolo Uweng’s place.


When I got up this morning rather noon, I don’t know what to do. All I want is to sleep, but when afternoon came, around 3:30 we started putting up things aside and clean the certain space. We began putting vinyl tiles. It was fun for me yet tiring.


Tonight, I wanna go to sleep because we’ll be doing same thing on the other side of our house. Well, this is my thought for today.

Goodnight!

Is Photography for Me?

04.05.12/Maundy Thursday/Nanay’s 1st Death Anniversary


I am wondering is photography for me? I mean if I had enough money, time and confidence, kakayanon ko bang maging photgrapher? Para kasi sakin isang malaking parte ng buahy yung ma-capture mo yung memories and scenes behind everybody’s life. Parang may babalikbalikan ka kapag tumanda ka na at may maipapakita ka sa mga magiging anak at apo mo pag lumaon. Gusto ko din kasing i-share yung mga spots sa ibang tao, thru blogging. Ang kaso lang, kailangan ko ng slr camera. Hindi naman siguro yun yung sagot diba? But the thing is kakayanin ko bang mangyari yung iniisip ko in the near future?


Sa totoo lang ang gusto kong maging field sa photography eh yung buhay ng tao sa daan, sa kalsada, yung para bang steals lang. Yung di masyadong prepared. I want to tell everyone kasi na not everybody has the chance na mamuhay ng marangya and hindi lahat ng pagkakataon eh masaya yung pamumuhay ng isang tao. Gusto ko din matuto from the people at matututo sa pamumuhay nila.


Speaking of photography, may isang camera dito sa bahay, yung unang digicam namin. Wala lang, natutuwa lang ako sakanya. Gusto ko yun gamiting pang praktis kaso I am afraid to go out and capture pictures kasi baka mamaya isipin ng mga tao ‘feeling’ ako tapos baka mawala pa yung cam. Pero naku kung meron talaga akong DSLR maglilibot talaga ako dito samin at kukuha ko ng mga pictures then iba-blog ko.

Thursday, April 5, 2012

Missing the Bonding

04.05.12/Maundy Thursday/Nanay’s 1st Death Anniversary
Eto na nga, 1st death anniv ng lola ko. Akala ko din dito sila mag spend ng Holy week like they do for the past years. This time its different. Wala sila, the only na pumunta dito eh si Ninong, Ninang Edna, Ate Gladice, yung anak niya, si Gwen(taba), pati si Lola(yung nanay ni Ninang Edna). They spent some time to visit Nanay. Nakakapanibago kasi dati naman nag pupunta sila. Tapos ngayon ‘nga-nga’. Si Mamay nagpunta ng Bicol with college friends. Ang boring tuloyy. Tama si Chin, kapag boring ngayon walang gagawin kundi kumain, di kagaya dati, di ka tatamadin kasi may kakwentuhan ka tapos may kaharutan kapa.


Anu na nga bang nangyari? Well, di ko pa masasagot, pero sana magkaroon ng progress tong mga nangyayari. Take note: Dapat Positive ang progress haa.


Yes, this were us way back before. Ang cute namin diba! Nakakamiss to. Promise! kelan kaya ito mauulit? Lalo ng ngayon kulang na kami. Wala si Ate Joan kasi may may pamilya na siya at may ibang paniniwala na. Si Ate May at Ate Gay din naman may trabaho na at me kanya-kanyang pinagkakaabalahan pa. Nasa college na kami nina Agens at Chin. Oh, I can’t forget the so called “Powerpuff Girls”- yea that’s us when we are around 7 years old. Ang hirap ng mag0 adjust ng time ngayon kasi we’re busy on different things. When I see these pictures sa photo album, ang sarap balikan ng mga ganitong times.



~bapbap ❤

Monday, April 2, 2012

z!amjan 25


04.02.12


This group was built las February 25, 2008 I think. I was not from the original ‘barkada’ but they accepted me for who I am. Dramatic, I am thankful to them because they’re there when I need someone to tell and consult my problems. A lot of adjustments were made but that’s a part of the friendship story.
There came a time na they think I lost my presence sa kanila. It was a big deal to them and even to me, kailangan kong bumawi ng bongga sa kanila, Hindi agad nangyari yun kasi ang hirap mag take ng first move. The big move was when we went to Sta. Cruz, Laguna, libing ng mama ni Geff. Nagtaka sila kasi di naman ako usual na sumasama. I think that was when I knew I gain them again. Ayoko ng maulit yun kaya kung may time talaga ako sasama ko sa kanila, pero kung wala, hindi ko alam kung sila ba eh naniniwala o tanggap nalang talaga nila.


Iba na ang buhay-buhay na gingalawan namin ngayon pero, we still care for each other. Gaya nalang nung nagkaron na ng bf si Isay. Syempre patay na naman samin yung lalaki niya kasi magigisa siya. Hahaha


Well, this is it for today. Totally wala akong maikwento pero biglang sumagi ito sa isip ko. 



*Ang nanay ko tinanong kung ano tong ginagawa ko, syempre di ko sinabi. Hindi pa siguro time kaya ako nalang muna ang nakakaalam nito.